Ik ben Vincent Hensen-Oosterdijk, getrouwd met Hannah Oosterdijk en vader van Zefanja. Ook heb ik een hele leuke hond, een witte herder die Lucy heet.

Ik werk als cantor-organist in de Nicolaïkerk van Appingedam, ben dirigent van het Toonkunstkoor Delfzijl en Vocaal Ensemble Het Hoogeland in Kantens, beiaardier in Veendam, Winschoten en Leeuwarden. Ik ben ook componist, en schrijf voornamelijk koormuziek. Een groot stuk waar ik dit jaar aan werk is een Requiem voor koor, solisten en orkest, dat uitgevoerd wordt in de Nicolaïkerk op 4 mei 2025, na de dodenherdenking.

Daarnaast ben ik ook organist. Als organist vind ik het leuk om vreemde combinaties te zoeken. Zo heb ik al projecten gedaan als orgel en theater, orgel en film en orgel en circus.In de Museumdorpentour ben ik de workshopleider muziek. Samen met Roland hebben we vooral muziekinstrumenten met de jongeren gemaakt en daar gaan we tijdens de opening een concert mee geven.

Mijn specialiteit is te beginnen aan het begin: waarom maakt een buis geluid? Van wat voor materiaal is het gemaakt? En hoe kunnen we alles wat we in huis hebben tot één groot instrument, of orkest maken?

Wat ik leuk vindt aan de Museumdorpentour is dat alle kunstdisciplines bij elkaar komen. De jongeren kunnen dus kiezen wat ze gaan doen.

Wat ik als maker aan de jongeren wil overbrengen is dat kunst niet alleen voor mensen is die een duur instrument kunnen betalen. Overal zit wel muziek in, maar dat moet je leren ontdekken. Wat ik zelf belangrijk vind is dat jongeren ook mogen leren om wat geduld met zichzelf te hebben. Kunst moet je niet alleen leren zien of doen, maar soms moet je even aanklooien, zelf proberen en het de tijd gunnen. Dan zul je zien dat je al snel iets doet waarvan je nooit dacht dat je het kon.

Ik hoop dat de jongeren veel hebben geproefd van alles dat aangeboden werd. Dat ze makkelijker aan kunst zullen beginnen, of het nou is om zelf te maken, of door te ervaren.

Ik ben er trots op dat we samen een prachtig muziekinstrument hebben gebouwd, met ‘gestemd’ slagwerk, met ritmisch slagwerk en zelfs met verschillende toeters.

Wat ik zelf heb geleerd is dat het nog niet zo makkelijk een groep te creëren die op de geplande tijden zomaar aanwezig zijn. Soms was er een grote groep en een volgende keer was er niemand. De jongeren hebben een behoorlijk drukke agenda met sporten, kamp, club en andere dingen. Des te mooier dat ze ook hieraan hebben meegedaan.